Ouderen en kinderen minder eenzaam door voetbal

Wat is er nu mooier dan in het tenue van een profclub en in een heus stadion te spelen? Aan de glunderende kinderen en goedgemutste ouderen te zien niets; in het stadion van TOP Oss hesen zij zich dan ook vol trots in de shirts van RKC, FC Den Bosch, PSV, FC Eindhoven, NAC Breda en TOP Oss om de ‘finale’ te spelen van respectievelijk de Street League en de OldStars. Met andere woorden: het Frans Heesen Stadion in Oss als gastheer van de seizoensafsluiter van beide projecten.

Zowel de Street League als het OldStarstoernooi is een initiatief van BrabantSport, dat Brabant sterker wil maken door sport op sportief, economisch en maatschappelijk vlak. Vanuit die laatste tak richtte de stichting het BrabantSport Fonds op, dat verschillende doelstellingen heeft. Twee daarvan zijn kinderen meer laten bewegen, waarbij sportiviteit en respect hoog in het vaandel staan, en ouderen een sociaal leven te bieden. Het sloeg daarvoor de handen ineen met verschillende BVO’s, die vanuit hun foundation zowel de Street League- als de Old Starteams faciliteren en begeleiden.

Gelukkiger door walking football
Zo zien we deze middag dat bijvoorbeeld het TOP Oss- of FC Den Boschshirt bij menig Old Star zo ergens rond de buikstreek flink onder spanning staat en dat kinderen met volle teugen genieten van de entourage van een echt stadion. Dat het niet om alleen voetbal gaat, blijkt uit de reacties van de deelnemers. Neem Fred van der Vleut, speler van de OldStars van FC Eindhoven, die vol enthousiasme zijn verhaal doet, het zweet nog parelend op zijn voorhoofd na de ‘verhitte’ derby tegen PSV. ‘Ik ben door walking football niet alleen fysiek sterker geworden, ook sociaal en mentaal heeft het zijn invloed. Het heeft mij gelukkiger gemaakt.’

Hij ziet bovendien dat mannen in zijn omgeving uit een isolement komen. ‘Er zijn spelers bij die je ziet openbloeien. Sommigen zitten in een isolement thuis en zij kunnen nu fysiek en sociaal bezig zijn. Stuk voor stuk kijken we uit naar donderdagmorgen. Ik ook: ik verheug me elke keer weer op dat uurtje trainen en een koffie – of een biertje – met elkaar. Lekker ouwehoeren, lachen, over vroeger praten. Dat doen we veel op deze leeftijd: over vruuger praten. (lacht) Dit is echt een vriendenclub geworden.’

De winnaar is niet automatisch de kampioen
Dat sociale aspect is de gemene deler van dat andere project: het Street Leaguetoernooi, waarbij álle kinderen via scholen en wijken de kans krijgen om te kunnen voetballen. De foundation van de profclubs zien daardoor dat kinderen aansluiten die eigenlijk wel willen voetballen, maar dit door financiële beperkingen niet kunnen. Bij NAC Breda, bijvoorbeeld, dat zo’n 5000 kinderen bereikt waarvan er 3500 ook effectief deelnemen, zijn dat gemiddeld zo’n twee kinderen per klas. Dat zijn dus alweer twee kinderen pér klas die een enorme impact op hun leven ervaren. Want, zo verklaart Pim (12) van RKC Waalwijk, die overigens wel lid is van een amateurclub: ‘Het is superbelangrijk om te bewegen én het is heel gezellig met elkaar. We spelen elke woensdag met het team van RKC tegen andere teams van RKC, in verschillende uit- en thuistenues, maar omdat we elkaar door de wijk al kennen, voetballen we nu bijna elke dag samen. Het verschil met de voetbalclub is dat het vooral gezellig is en altijd sportiever.’

Geen gezeur
In de Street League wordt dan ook een heel andere manier van spelen geëist: niet van achteren aanvallen en geen slidings, bijvoorbeeld. En vooral: het klassement wordt niet alleen bepaald door het winnen van wedstrijden, maar de punten die ze krijgen voor sportief gedrag binnen de lijnen én hun maatschappelijke bijdragen tellen even zo hard mee. Zo gaan jongeren in het shirt van een BVO bijvoorbeeld de straten op om afval te prikken of naar bejaardenhuizen. ‘Als je alles hebt gewonnen, maar laag scoort op die andere vlakken kun je zomaar lager eindigen dan de ploeg die alles heeft verloren’, aldus Ellen Maas, coach van RKC. Een van haar spelers is Ibbe (12), die het verschil met zijn voetbalclub uitlegt: ‘Het is heel anders. Bij mijn voetbalclub weet je dat je automatisch stijgt als je steeds wint, bij de Street League ga je een ronde verder en moet je maar zien waar je qua punten op uitkomt.’ Vandaag stond zijn team als winnaar van hun onderlinge competitie in de finale tegenover de winnaars van de andere profclubs. En dat nog wel in een stadion. Hij glundert. ‘Fantastisch. Ik heb ook weer jongens beter leren kennen die ik nog niet goed kende.' Zo zien we deze middag dat er veel handjes worden gegeven, er wordt niet gezeurd tegen de scheidsrechter én jongens en meisjes spelen veel naar elkaar over. Eat that, Neymar.

Over het BrabantSport Fonds
Zoals gezegd heeft BrabantSport drie pijlers: sportief, economisch en maatschappelijk. Vanuit die laatste tak werd twee jaar geleden het BrabantSport Fonds opgericht, waarbij het de grote sportieve evenementen zoals de Champions Leaguefinale of de Vuelta die het naar Brabant wist te halen, wil koppelen aan maatschappelijke projecten. Om hierin zo’n groot mogelijke impact te hebben, wist het zeven investeerders aan zich te binden: DELA, Simac, Libéma, Mandemakers Keukens, Robert van der Wallen en provincie Noord-Brabant. ‘Het doel is om met die investeringen de maatschappelijke projecten die wij opzetten ook te kunnen borgen’, zegt Marieke Maas van het BrabanSport Fonds. ‘Wij zijn de initiatiefnemers; we brengen ons netwerk, kennis, expertise en de faciliteiten samen, om de projecten daarna hopelijk te kunnen overdragen aan derden.’

Een treffend voorbeeld hiervan is de Marathon Challenge, een project waarbij mensen met een beperking tijdens de Marathon van Eindhoven een parcours afleggen. Een initiatief van BrabantSport dat door ASML werd opgepikt en overgenomen. ‘Zij vonden dat zo’n mooi project dat ze vol enthousiasme zijn ingestapt. Dát is ons doel.’